1. W świecie wyobraźni – wiodąca aktywność : społeczno-emocjonalna

„Brama do świata wyobraźni” Anna Edyk-Psut –doskonalenie umiejętności wypowiadania się na temat zjawisk fikcyjnych, rozwijanie wyobraźni i fantazji dzieci. 

Wysłuchanie opowiadania czytanego przez rodzica.

Gdzieś bardzo, bardzo daleko albo bardzo, bardzo blisko znajduje się brama do świata wyobraźni. Każdy może przez nią przejść, jeśli tylko przyjdzie mu na to ochota. Może się okazać, że brama jest w parku, porośnięta bluszczem lub dzikim winem. Może też być w chmurze lub na dnie błękitnego jeziora. Niekiedy otwiera się ją srebrnym kluczem, a czasem wystarczy lekko popchnąć, aby otworzyła się na oścież. Pewien chłopiec przechodził przez bramę po moście z siedmiobarwnej tęczy. Spacerował po ogrodzie tuż po deszczu, a gdy pojawiła się tęcza, szedł po niej aż do samych obłoków. Na szczycie zawsze natrafiał na tęczową bramę i wchodził przez nią do świata wyobraźni. Kiedyś, gdy tylko ją przekroczył, zobaczył, że trzyma w ręku berło. Ubrany był w królewski płaszcz, a na głowie miał wspaniałą koronę. Spacerował po zamkowym ogrodzie, a za nim chodził służący z koszem smakowitych lodów. [Nagle] przyszło dwóch posłańców. Poprosili, aby król udał się do sali tronowej i podpisał dokumenty wagi państwowej. (…) Chłopiec usiadł na [tronie] i zaczął naciskać wszystkie guziki, obracając się w różne strony, kładąc i podnosząc oparcie. Wcale nie słuchał marszałka, który odczytał treść dokumentów. Nie miał więc pojęcia, co postanowić. (…) Dlatego zwołał posiedzenie ministrów, którzy mieli wyrazić swoje zdanie. Ministrowie zjawili się natychmiast (…). Mówili jeden przez drugiego, a na końcu pokłócili się i marszałek przerwał obrady. (…) Sytuacja stała się kłopotliwa. Chłopiec spojrzał w okno i zobaczył w nim siedmiobarwną tęczę. Wstał z tronu, podbiegł do okna, otworzył je i wskoczył na sam szczyt tęczowego mostu. Chłopiec zszedł powoli do swojego ogrodu. Cieszył się, że nie musi już być królem i podejmować decyzji wagi państwowej. Do obiadu zostało jeszcze troszkę czasu, więc znów wszedł po tęczy. Przywitał się z chmurą, która wyglądała jak lokomotywa wypuszczająca obłoki pary. (…) Chmura-lokomotywa była tuż przed nim, a on był białym parasolem, który płynął po błękitnym niebie. Potem zamienił się w wagon, żeby sunąć za lokomotywą po niewidzialnym torze. To dopiero była zabawa! W pewnej chwili niebo po lewej stronie zrobiło się granatowe. Zerwał się silny wiatr. (…) Czarna chmura przybrała postać smoka i połykała białe obłoki, które spotykała na swej drodze.  Chłopiec zmienił się w chmurkę-gazelę i uciekał najszybciej, jak potrafił. W końcu czarny olbrzymi smok zniknął. Na niebie znów pojawiła się tęcza i chłopiec mógł po niej zejść. (…) Kiedy chłopiec znów znalazł się w swoim ogrodzie, zbliżała się pora obiadu. Zamknął więc bramę do świata wyobraźni na zielony kluczyk z trawy i wrócił do domu. (…)

Po wysłuchaniu opowiadania dzieci rozmawiają na temat treści:

• W jaki sposób chłopiec przeniósł się do świata wyobraźni?
• Kim się stał? Jak się czuł w roli króla?
• Dokąd potem się przeniósł i co zobaczył na niebie?
• Co to znaczy „zamknąć bramę do świata wyobraźni”?
• Jak nazywamy osobę, która lubi wymyślać różne historie?
• Kiedy lubimy marzyć, przenosić się w świat wyobraźni?
• Co wy lubicie sobie wyobrażać?
• Kiedy najczęściej wchodzicie do świata wyobraźni?  

„Po tęczowym moście” – zabawa ruchowa.

Dziecko rozkłada na podłodze grubą linę (może być wstążka). Porusza się po sali w rytm dowolnej piosenki. Na hasło: Idziemy po tęczowym mościeprzechodzi po linie, starając się utrzymać równowagę. 

 

„Przez różowe okulary” – relaksacja. 

Rodzic prezentuje dzieciom zabawkowe okulary (przesadnie duże, mogą mieć kolorowe szybki). Wyjaśnia, co to znaczy widzieć świat przez różowe okulary. Dziecko kładzie się na dywanie, Rodzic włącza muzykę relaksacyjną. Dziecko wyobraża sobie, co robie, gdzie się znajduje, jak się czuje. Dziecko, które chce o tym opowiedzieć, zakłada „różowe okulary” i snuje opowieść.

 

 „Obłoki” – zabawa plastyczna.

Dziecko wcześniej rysuje na kartach obłoki (małe, duże, w różnych kształtach). Zadaniem dziecka jest wyobrażenie sobie, co może powstać z obłoka. Mazakami dorysowują elementy, a po skończonej pracy opowiada, w co zamienił się ich obłok. 

 Praca z KP2.7 – wyszukiwanie i wymyślanie wyrazów rymujących się, kolorowanie według kodu, rozwijanie spostrzegawczości słuchowej i wzrokowej.