Witajcie Żabki! Dzisiaj zapoznamy się z dźwiękami otaczającej przyrody, bo nie tylko instrumenty wydają piękne dźwięki, ale wszystko to, co nas otacza. 

1.”Leśne dźwięki” – słuchanie opowiadania T. Kruczka i rozmowa na jego temat. 

Leśne dźwięki 

Dzisiaj przed przedszkolem czekał na nas wielki biały autobus. Wszyscy byliśmy bardzo podekscytowani, bo mieliśmy pojechać na wycieczkę do lasu! Do prawdziwej leśniczówki! Było bardzo ciepło i słonecznie, a każde dziecko miało ze sobą plecak z jedzeniem i piciem. Trochę to trwało, zanim wszyscy weszliśmy do autobusu, bo ciągle komuś chciało się pójść do łazienki i pani śmiała się  z panem kierowcą, że chyba do wieczora nie ruszymy. Ale wreszcie autobus ruszył, a my wszyscy zaczęliśmy machać na pożegnanie rodzicom! A rodzice też machali do nas. I nagle zrobiło mi się trochę smutno od tych wszystkich pożegnań.

– Przecież jedziemy tylko na kilka godzin – szepnął na pocieszenie schowany w kieszeni małego plecaka szmaciany lis – zobaczysz w lesie jest bardzo ładnie. To będzie wspaniała przygoda!

Tego lisa uszyła mi ciocia. Jest zrobiony z rudego i białego materiału, a oczy ma z guzików. Bardzo go lubię. Specjalnie wziąłem go ze sobą do lasu. Przecież lisy mieszkają w lesie, więc kiedy pani wczoraj powiedziała, że możemy wziąć ze sobą tylko jedną małą zabawkę, od razu o nim pomyślałem.

Kiedy dojechaliśmy na miejsce, okazało się, że pan leśniczy mieszka w ślicznym drewnianym domku tuż przy lesie.  Najpierw pan leśniczy oprowadził nas po swoim domu, po leśniczówce. Było tam mnóstwo zdjęć i szklane półki z różnymi rodzajami szyszek i wielkie rogi, które, jak się dowiedzieliśmy  zgubił jeleń, bo jelenie gubią swoje rogi. Było też sporo gablot z owadami, wielkimi żukami i pająkami, a Małgosia się rozpłakała i powiedziała, że boi się pająków i szybko wyszliśmy na zewnątrz. A tam spotkała nas wielka niespodzianka, bo koło domu była zagroda, w której mieszkały leśne zwierzęta. Były tam sarny, lisy, wiewiórki, a nawet sowa i kruki.

– Te wszystkie zwierzęta znalazłem ranne w lesie i teraz mieszkają w moim przydomowym szpitalu. Gdy wyzdrowieją, wrócą do lasu – powiedział leśniczy, a my nie mogliśmy się napatrzeć na te zwierzęta. 

-Hej! Hej! Tu jestem – wołał szmaciany lis do swoich prawdziwych lisich kolegów, a oni patrzyli na niego bardzo zaciekawieni. 

– A teraz pójdziemy do lasu. Pamiętajcie o jednym – powiedział leśniczy – w lesie nie należy krzyczeć.

– Dlaczego? – spytał Wojtek

-Bo w lesie mieszka mnóstwo różnych stworzeń – powiedział pan leśniczy – i nie wolno ich niepokoić, a poza tym, jeśli będziecie krzyczeć, to nie usłyszycie, co las ma wam do powiedzenia.

-To las mówi? – spytała Zosia. Ale pan leśniczy nie odpowiedział tylko uśmiechnął się do nas tajemniczo i przyłożył palec do ust na znak, że mamy być cicho.

Poszliśmy więc za panem leśniczym do lasu. Szliśmy wąską ścieżką pełną szyszek i igliwia. Wszędzie było pełno bardzo wysokich drzew i bardzo zielonych maleńkich krzaczków. Po chwili okazało się, że nie udaje się nam być cicho. Wszyscy zaczęliśmy rozmawiać. 

-Co to za małe krzaczki?- spytała Tola.

-To krzaki jagód – powiedział leśniczy – za kilka miesięcy będzie tu całe mnóstwo pysznych jagód. A jeszcze później pojawią się grzyby. (…)

– A teraz może posłuchamy, co ma nam las do powiedzenia – szepnął leśniczy i zaprowadził nas na małą polankę, gdzie stały ławki zrobione z drewna.

-Proszę! Musicie być zupełnie, ale zupełnie cicho – szepnął jak Indianie na podchodach. Wiecie co? Wcale nie jest łatwo siedzieć cicho! Zawsze się chce coś powiedzieć, o coś spytać. Zwykle jak się siedzi cicho, to szybko zaczyna się strasznie nudzić, bo nic się nie dzieje. Ale tu w lesie było zupełnie inaczej. Działo się bardzo dużo. Kiedy tylko przestaliśmy rozmawiać, usłyszeliśmy, że tak naprawdę w lesie jest bardzo głośno.

– Pi, pi! Pi, pi! Tril, tril! Tril, tril! Ti, tu! Ti, tu! – śpiewały ptaki w koronach drzew.

– Jeść! Jeść! Daj! Daj! Mama! Mama! Mama! –  krzyczały z całych sił, po ptasiemu, pisklęta w gniazdach

-Już lecę! Już lecę! Już lecę! – odpowiadali ptasi rodzice. Zanosili jedzenie do gniazd, karmili pisklęta i odlatywali.

-Jeść! Jeść! – znowu zaczynały wołać głodne ptasie dzieci.

A owady? Te też nie były cicho!

– Bzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzuuuu – zabuczał olbrzymi żuk, przysiadł na pobliskim pniu i natychmiast poleciał dalej. – Bzuuu! Grał jak na trąbce. Bzyczały też komary i pszczoły.

-Puk! Stuk! Puk!- uderzył w drzewo dzięcioł. – Stuk! Stuk! Stuk!

– Cisza! Cisza! – wrzasnęła sójka. Bądźcie cicho!

-Tak! Cisza! Cisza! – zawtórowała jej druga. I tak zaczęły się nawzajem uciszać, że aż uszy od tego bolały. 

Nagle delikatnie zaszumiały i zadrżały listki na pobliskich krzewach. 

-Co to? – spytałem cicho pana leśniczego, bo nagle z oddali zaczął dochodzić do nas jakiś głośny szum. Szum przybliżał się powoli i stawał się coraz głośniejszy i głośniejszy. Aż trochę straszny.

– To wiatr śpiewa w koronach drzew – powiedział leśniczy – to podmuch wiatru popatrzcie w górę. I rzeczywiście, drzewa pochyliły się dostojnie, kiedy wiatr zaszumiał w ich koronach.

-Pac! Pac! Pac! – uderzyły o ziemię spadające szyszki.

-Czas wracać!- powiedział pan leśniczy. Ten wiatr pewnie zwiastuje pierwszą letnią burzę. Trzeba zdążyć do autobusu przed deszczem. (…)

2.Rozmowa na temat tekstu: Na jaką wycieczkę wybrały się dzieci? Kto ugościł dzieci w swoim domu? Czym zajmuje się leśniczy? Jakie zwierzęta mieszkały w przydomowym szpitaliku? Z jakiego powodu tam były? Czyje odgłosy można usłyszeć w lesie? Jak myślicie, co zwierzęta chcą do siebie powiedzieć? Umiecie je naśladować? Co w lesie można usłyszeć oprócz zwierząt? 

3.  „Wiatr, deszcz, ulewa”- zabawa ruchowa. Eksperymentowanie z dźwiękiem, rozwijanie wyobraźni muzycznej. Do zabawy potrzebujemy torebki foliowe i gazety. Dzieci poruszają się w rytm dowolnej muzyki. Na hasło: Deszcz dzieci, trzymając w jednej ręce gazetę, palcami drugiej dłoni wystukują deszcz (rodzic może zasugerować siłę deszczu: delikatnie kropi, ciężkie krople spadają do kałuży), na hasło: Wiatr dzieci szeleszczą torebkami foliowymi, na hasło: Ulewa  – odgłosy tworzy rodzic i dziecko. 

4. „Odgłosy lasu” – wysłuchanie nagrania z dźwiękami lasu, wyróżnianie leśnych dźwięków. 

 

Kontakt z nauczycielem:

m.matyka@naszabajka.com